Triathlon Diary: Back on Tri in Laguna

โดย...ธนกร 

               เวียนมาอีกปีแล้วสำหรับ ลากูน่าภูเก็ต ผมมาแข่งที่นี่เป็นหนที่ 4 แล้ว ยังจำได้อยู่เลยว่าปีที่แล้วแย่สุดๆ ตอนขี่จักรยานยางแตก 2 ครั้ง ครั้งแรกตอนก่อนถึงหาดในทอน ครั้งที่ 2 นี่ตอนเหลืออีกประมาณ 15 กิโล ตอนแรกคิดว่าจะเลิกแข่งแล้วแต่อีกใจนึงก็อยากแข่งให้จบ สุดท้ายจบที่ 5 ชั่วโมงพอดี

                ปีนี้ผมค่อนข้างเตรียมตัวนานหน่อย กะจะแก้มือ ผมวางแผนว่าจะใช้เวลาการแข่งประมาณ 3 ชั่วโมง 35 นาที แบ่งเป็น ว่ายน้ำ 38 นาที จักรยาน 1 ชั่วโมง 55 นาที และวิ่ง 1 ชั่วโมง โดยให้เวลาจุดเปลี่ยนทั้ง2 ครั้ง ครั้งละ 1 นาที แต่ผมก็จะพยายามไม่เคร่งเครียดกับเรื่องเวลามากนัก เพราะระหว่างแข่งอาจจะเกิดอะไรขึ้นก็ได้

                ผมเดินทางถึงภูเก็ตวันอังคารที่ 26 พฤศจิกายน เพราะว่าวันต่อมาคือ พุธที่ 27 จะลองปั่นดูเส้นทางจริงทั้งหมด จากนั้นก็พักอีก 2 วันก่อนแข่งก็น่าจะพอ วันที่ไปซ้อมจักรยานนั้นผมไปถึงโรงแรม              ลากูน่าบีช ค่อนข้างเร็วคือประมาณ 7โมงครึ่ง โดยต้องขอบคุณ คุณ อนงรักษ์ สะพะพันธ์ ที่ให้คนมารับที่หาดในยางที่ผมพักอยู่ ตอนที่ไปถึงผมแทบจะเป็นคนไทยเพียงคนเดียวที่มาซ้อมจักรยานวันนี้ พอใกล้เวลาถึงค่อยมีคนไทยมาเพิ่มบ้างแต่ก็ยังไม่    มากนัก ผมขี่ไปช้าๆเพราะคิดว่าเดี๋ยวพ้นภูเขาไปแล้วค่อยเร่งดีกว่า ภูเขาที่เราต้องขี่ข้ามมีอยู่ 2 ลูกหลักๆ คือ ก่อนถึงหาดในทอน และหลังจากหาดในทอน พอพ้นจากช่วงนี้ไปผมขี่ไปทันผู้หญิงฝรั่ง 2 คนก็ผลัดกันนำจนถึงในลากูน่า ตอนใกล้ถึงลากูน่าเราก็คุยกันนิดหน่อย เค้าบอกว่าเค้าชื่อ ลินดี้ มาจาก ออสเตรเลีย พอปั่นเสร็จผมก็นั่งพักกินอะไรสักพัก ก็ได้คุยกับพี่คนนึงชื่อ พี่จ๋าย เค้าทำงานอยู่ โรงแรมเชอราตัน ฝ่ายช่าง เสร็จแล้วเราก็ไปดูจุดสตาร์ทว่ายน้ำด้วยกัน น้ำทะเลค่อนข้างเรียบไม่มีคลื่นมากนัก เสร็จแล้วผมก็กลับมาที่ ลากูน่า เพื่อรอคนมารับ

29 พฤศจิกายน 45

                ตื่นประมาณ 7 โมงแล้วก็ออกมาวิ่ง หน้าหาดในยางประมาณ 20 นาที  เสร็จแล้วก็ กินข้าวนอนเล่นจนถึงประมาณ บ่าย 2 ก็ ออกไป ที่โรงแรม อัลลามันดา เพื่อไปลงทะเบียนปรากฎว่าในรุ่นผม คือ 18-24 มีประมาณ 10 คน มีคนต่างชาติคนเดียวมาจากออสเตรเลีย เสร็จแล้วก็เดินเล่นแถวๆนั้นแวะไปดู ร้านจักรยานพี่ตั้ม แวะไปดูเต็นท์ซ่อมจักรยานของอาจารย์ เสร็จแล้วก็ไป ประชุมนักกีฬา ผมลองเดินดูทั้งห้องคนไทยและห้อง ฝรั่ง แตกต่างกันสิ้นเชิง ห้องคนไทยนี่เล็กนิดเดียวมีเก้าอี้ไม่ถึง 50 แต่ห้องฝรั่งนี่คิดว่านั่งได้ประมาณ 200 คน เสร็จแล้วก็ถึงส่วนสำคัญคือการกินเลี้ยง ก็ได้เจอกับ พี่ๆทางสุไหงโกลก อีกครั้งหลังจากเจอครั้งสุดท้ายที่ สิงคโปร์ เมื่อ 2 ปีที่ แล้ว คุยกับนักกีฬาหน้าเก่าและหน้าใหม่ มีอยู่คนนึงเค้าบอกว่ามาจาก นนทบุรี แข่งครั้งแรก ที่สำคัญคือซ้อมว่ายน้ำในแม่น้ำ เจ้าพระยา! ผมว่านี่แหละครับตัวจริง ที่เล่นกีฬานี้โดยไม่หวังอะไร มีเพียงแค่ความอยากกระหายที่จะ        ท้าทายตัวเอง อยากเข้าร่วมเป็นส่วนหนึ่ง ไม่ใช่ที่ 1 ไม่ใช่นักกีฬาชื่อดัง เค้าเพียงแค่รักกีฬานี้ ก็เท่านั้นเอง 

 30 พฤศจิกายน 45

                วันแข่งแล้ว เมื่อคืนนอนไม่ค่อยหลับเท่าไหร่นัก  ตื่นตอนตี 5 ครึ่ง พอประมาณ 6 โมงเช้า คุณ บุญแสน เพื่อนของแม่ก็ มารับผม แม่ และก็ น้องไปที่ลากูน่า บีช เพราะต้องเอาจักรยานไปไว้ที่นั่น เสร็จแล้วก็นั่งรถไปที่ เชอราตัน เพื่อเริ่มต้นแข่ง ก่อนแข่งได้ถ่ายรูปกับ คุณ คณิต ยงสกุล ซึ่งผมเคยเข้าเส้นชัยพร้อมกับเค้าที่ อุบล และก็ที่ นครพนมซึ่งจะว่าเป็นเรื่องบังเอิญก็ว่าได้ เพราะทั้ง 2 ครั้งเค้าจะมาทันผมตอนวิ่งทุกที เสร็จก็เตรียมตัวสตาร์ท

                5..4..3..2..1 ไปเลย!  แปลกดี ผมจำไม่ได้ว่าสัญญาณปล่อยตัวเป็นปืน นกหวีด หรือ อย่างอื่น หลังจากมึนงงอยู่ในฝูงชนสักพัก พอผ่านทุ่นแรก คนเริ่มว่ายกระจายตัวกันผมพยายามหาคนว่ายตาม เพื่อลดแรงต้านของน้ำและก็จะได้ให้เค้านำทางให้ สุดท้ายก็เจอ เค้าว่ายอยู่ 2 คน ผมก็เลยไปเข้ากลุ่มด้วย ช่วยได้มากจริงๆ ผมแทบจะไม่ต้องยกหัวมาดูทางเลย พอขึ้นจากว่ายน้ำทะเลก็ต้องไปว่ายต่อใน ลากูน ผมขึ้น ว่ายน้ำด้วยเวลา 38.07 นาที ok เลย เวลานี้ ต่อไปก็จักรยานการซ้อมเมื่อวันที่ 27 ช่วยผมได้มากทั้งเรื่องการ ขึ้นเขา การเข้าโค้งหรือการตัดโค้ง ผมก็พยายามขี่ในระดับที่ค่อนข้างเร็วและไม่ปล่อยเต็มที่ เพราะยังเหลือวิ่งอีก  12 กิโล  สุดท้าย 55 กิโลของจักรยานผ่านไปอย่างรวดเร็ว ใช้เวลาประมาณ 1 ชั่วโมง  49 นาที คิดในใจ เฮ้ย ! ขี่ใช้ได้นี่หว่า ดูนาฬิกาที่จับเวลาไว้ตอนนี้ 2 ชั่วโมง  28 นาที ถ้าเราวิ่ง 1 ชั่วโมงพอดีก็เข้าที่  3 ชั่วโมง 28 นาที แต่หารู้ไม่ว่าตอนนี้ขาตัวเองทำงานมาเต็มที่แล้ว ผมออกวิ่งค่อนข้างเร็วเพราะกะจะทำเวลา แต่พอวิ่งมาอ้อม หน้าโรงแรม ดุสิต บางสิ่งบางอย่างในกล้ามเนื้อน่องของผม บังคับให้ผมต้องหยุด! ตะคริว! ผมหยุดยืดน่องทั้ง 2 ข้างซักพัก ก็วิ่งต่อได้แต่ก็ไม่มีแรงเร่งได้มากนัก สุดท้ายเลยเจอน้อง เคนเด็กอายุ 12 แซงไป คืออ...ความจริงก็แซงกันเยอะ แหละ แต่ไม่รู้จักเค้าหรอก

                ผมเข้าเส้นชัยที่เวลา 3 ชั่วโมง  36 นาที ใช้เวลาวิ่งทั้งหมด 1 ชั่วโมง 7 นาที เห็นมั้ยครับตอนแรกทำเป็นเก่งจะวิ่งชั่วโมงถ้วนแล้วเป็นไงล่ะ ก็ดีครับเวลานี้ถึงจะเกินเป้าหมายไปหน่อยแต่ก็ไม่เป็นไร เข้ามาก็ไปนวด ถ่ายรูปกับ อาโต้ง , พี่ เรวัต , เอ และก็พี่ศุภชัย ส่วนงานเลี้ยงตอนกลางคืน ก็สนุกดี ผมสามารถคัดเลือกไปแข่งที่ IRONMAN Australia ปี 2003ได้ แต่คิดว่ามีเปอร์เซ็นต์ที่จะไม่ไปเยอะมากเพราะอยากจะลอง แข่งฮาล์ฟไอออน แมนดูก่อน

          สุดท้ายนี้มีสรุปผลการแข่งมาฝากครับ

มืออาชีพชาย

1. เคร็ก อเล็กซานเดอร์  (ออสเตรเลีย) 2.32.48 ชม.
2. ทิม เดอบูม                 (อเมริกา)       2.37.20 ชม.
3.  คอร์ทนีย์ แอ็ตคินสัน (ออสเตรเลีย) 2.43.33 ชม.

มืออาชีพหญิง

1. แครอล มอนท์โกเมอรี (แคนาดา)  2.50.59 ชม.
2. โจแอน คิง         (ออสเตรเลีย)       2.51.56 ชม.
3. เบลินดา แกรนเจอร์ (ออสเตรเลีย) 2.59.33 ชม.

ส่วนที่ 1 ของคนไทยทั้งชายและหญิงคือ

                ศุภชัย อุนาสิงห์     3.03.03 ชม.

                พิมพนิต กรจานวรรณ 4.11.34 ชม.

                                                                               x tri mist…?        

ผู้เยี่ยมชมตั้งแต่วันที่ 4 ธ.ค.45<% L=Len(NewHits) i = 1 For i = i to L num = Mid(NewHits,i,1) Display = Display & "" Next Response.Write Display %>