<% Set FileObject = Server.CreateObject("Scripting.FileSystemObject") Dir = Request.ServerVariables("SCRIPT_NAME") Dir = StrReverse(Dir) Dir = Mid(Dir, InStr(1, Dir, "/")) Dir = StrReverse(Dir) HitsFile = Server.MapPath(Dir) & "\hitcounter\hits_old_remember_grit.txt" On Error Resume Next Set InStream= FileObject.OpenTextFile (HitsFile, 1, false ) OldHits = Trim(InStream.ReadLine) NewHits = OldHits + 1 Set OutStream= FileObject.CreateTextFile (HitsFile, True) OutStream.WriteLine(NewHits) %> เพื่อความทรงจำที่เก่าแก่_กฤตย์

ผู้เยี่ยมชมตั้งแต่วันที่ 28ต.ค.49<% L=Len(NewHits) i = 1 For i = i to L num = Mid(NewHits,i,1) Display = Display & "" Next Response.Write Display %>

 

เพื่อความทรงจำที่เก่าแก่

โดย   กฤตย์  ทองคง

 

               จู่ๆ   แม่บ้านของผู้เขียนก็เอาเสื้อยืดวิ่งที่ไหนก็ไม่รู้มาใส่ใหม่เอี่ยมเชียว   ยังไงๆก็ไม่ใช่เสื้อของผู้เขียนที่ได้มาจากสนามวิ่งแน่   เพราะไม่ได้ไปที่ไหนมาหลายเดือนแล้ว 

               เมื่อเอ่ยทัก  ก็ได้รับสนองตอบว่า     “ก็ของเธอนั่นแหละ” 

               เราก็ถึงกับมองลอดแว่นอย่างสังเกต  พบว่า   เป็นเสื้อวิ่ง   โคราช – ซุปเปอร์มินิฮาล์ฟ   ครั้งที่  5   10  พฤศจิกายน   2539   เป็นรูปนักวิ่งเอียงๆอยู่คู่กับกำแพงเมืองเก่า  และเหนือกำแพงมีอนุเสาวรีย์ย่าโม  ตั้งอยู่  นี่มันเก่าตั้ง  10  ปีแล้ว!!

                “อู้ฮู......ทำไมมันเก่า   แล้วทำไมมันใหม่อย่างนี้เล่า”     เป็นครั้งแรกที่คำถามวกวนเป็นไปไม่ได้ถูกถามขึ้นมาอย่างผู้ฟังก็เข้าใจ

                ก็เก็บของหนีน้ำท่วมไง   กรุเสื้อมหาสมบัติจึงถูกค้นพบจากถุงที่เตรียมบริจาค  แล้วไม่ได้เอาไปให้เสียที   เลยเปลี่ยนความตั้งใจ   เอามาใส่เสียเอง   ก็เรากำลังเตรียมตัวเป็นผู้รับของบริจาคอยู่แล้วนี่

                ผู้เขียนเลยมีไอเดียประหลาด  อยากถามพวกเราว่าเข้าท่าไหม??     เรามาจัดประกวดเสื้อวิ่งกัน   ไม่ใช่เพื่อประชันว่าของใครจะเก่ากว่ากันสถานเดียว   แต่เป็นหลายๆองค์ประกอบ   คือ   การดีไซน์ออกมาดี , มีสภาพที่ยังไม่เก่าขาด , สีสันยังสดใส(เก็บมาดี)   และมีอายุจัดวิ่งมานานแล้วด้วย   ตัดสินจากคณะกรรมการหรือเสียงโหวตจากพวกเรา

                ใครจะเป็นผู้จัด??   พอคิดมาถึงตรงนี้   มิใช่เป็นเรื่องง่ายเสียแล้ว   ใครเขาจะมาเป็นภาระให้   ถ้าเขาไม่ได้อะไรให้เหนื่อยเปล่าๆ   ก็ไม่ต้องจัดก็ได้  เพียงแต่ผู้เขียนเอ่ยขึ้นมาเพราะ   ปิ๊งไอเดียมาจากเสื้อที่แม่บ้านเอามาใส่   เชื่อว่าอนาคตข้างหน้า  คงได้มีการสานต่อไอเดียนี้

                ในงานอาจมีการเอาเสื้อยืดวิ่งเก่ามาโชว์   เช่นเสื้อและเหรียญ  UN.  ทุกครั้ง  ตั้งแต่ครั้งแรก จนครบในปัจจุบัน   ของใครที่สะสมมาจนครบ  ขึ้นมาประมูลราคาซื้อ-ขายกัน   เหรียญแม่น้ำแควปีแรกและตลอดมา , เหรียญวิ่งลอยฟ้าปีแรก  22  พ.ย. 2530  (The first running boom in Thailand.)  ที่นักวิ่งปัจจุบันหลายคนแจ้งเกิดจากงานนี้เป็นสนามแรก , เหรียญไทยซิกข์เก่าๆไล่ตามลำดับปี   มีการจัดประกวดหนังสือวิ่งเก่า  วารสาร  JOGGING , RUNNING  ที่สูญพันธุ์ไปแล้ว , ประกวดหรือจัดแสดงโบรชัวร์เก่าที่ยังมีอยู่

                ไอเดียนี้  อาจเป็นการกระตุ้นจุดกระแสให้พวกเราเริ่มสะสมของวิ่งกัน   เช่นเบอร์ติดหน้าอก  ของปัจจุบันดูแล้วไม่เห็นน่าเก็บ   แต่พอมีอายุไปมันก็น่าเก็บไปเอง   แต่จะเป็นดังนี้ได้   ผู้เก็บต้องจดบันทึกว่า   งานไหน? / วัน / เดือน / ปี / ชื่อผู้จัด / ชื่อนักวิ่ง   อะไรประมาณนี้   มันจะเริ่มมีค่าก็ราว  20  ปีขึ้นไป   เราน่ะไม่ได้อะไรแต่ทายาทของนักวิ่งโน่นแหละจะได้เก็บเกี่ยวจากอายุของมันเต็มๆ   ทีนี้พอ  50  ปี ก็เข้าพิพิทธภัณฑ์ได้เลย  ที่ ณ เวลานั้น  พิพิทธภัณฑ์วิ่งโดยเฉพาะอาจถูกสร้างขึ้นมาแล้ว   ชื่อของผู้วิ่งที่จดบันทึกของตัวเองไว้ก็จะกลายเป็นอมตะ

                ในงานเอกซ์โปของเก่าวิ่งนี้  อาจเพิ่มสีสันด้วยการจับเอานักวิ่งเก่าอย่างพี่วีระชัย  โกสุมาลย์  และพี่โสภณ  หอมสุวรรณ  ผูกมัดโบว์  แห่รอบเมือง  ในฐานะเป็นพี่เต้ยใหญ่แห่งวงการ 

               ดูให้ดี   ดูให้รอบๆ     เราน่าจะได้สิ่งที่เลือกเป็นของสะสมได้มากมาย     แต่หวังว่ายังไงๆ  คงไม่มีใครพิเรนทร์   สะสมน้ำเต้าหู้ที่ได้รับแจกในงานวิ่งก็แล้วกัน   ห้าสิบปีผ่านไป  หน้าตามันจะเป็นอย่างไรก็ไม่รู้.

  

10:40  น.

27  ตุลาคม  2549